題意簡述
給出一棵
分析
先考慮最簡單的情況。在這種情況下,
若相等我們可以令
再考慮一般情況。在這種情況下,
若
和剛纔不同,v之間可以自行解決一部分。比如操作
但是有可能沒法讓
結論:當
證明
可能不對,看看就好
我們可以把問題反轉一下:
對於一個零序列,每次對兩個位置+1,能否得到目標序列?
顯然的結論有當max{bv}>(∑bv)/2 時會有max{bv}−(∑bv−max{bv}) 加不出來。以及當∑bv 爲奇數時至少會剩下一個。
下證對於其他情況:
額外創建兩個位置,對它們進行無限次操作,意思就是足夠多次。
{0,0,...,0} ->{0,0,...,0(,inf,inf)}
這時候我們加入了一種新操作:令這兩個inf 減1,也就是撤回一次。 然後我們可以做到 :
{0,0,...,0(,inf,inf)} ->{1,0,...,0(,inf+1,inf)} ->{2,0,...,0(,inf+1,inf+1)} ->{2,0,...,0(,inf,inf)} 。
這樣就有了構造方法:先兩兩給所有奇數填上1(要是有奇數個奇數就說明∑bv 爲奇數肯定會剩下,所以可以把一個奇數視爲偶數),然後通過以上+2的操作把所有數都填好。最後對額外的兩個位置一直-1減到0,這樣就構造完成了。
如果在任何時候出現
以及,
遍歷所有節點複雜度爲
實現
首先以一個度不爲1的點作爲
由下到上將節點u和它的子節點v合併出
代碼
//Cleaning
#include <cstdio>
#include <cstring>
#include <algorithm>
using namespace std;
typedef long long lint;
int const N=1e5+10;
int n,a[N];
int cnt,h[N],deg[N];
struct edge{
int u,v,nxt;
edge(int u1=0,int v1=0)
{
u=u1,v=v1;
nxt=h[u];
h[u]=cnt;
}
}ed[N<<1];
int root,fa[N],dpt[N];
struct rec{int dpt,id;} r[N];
bool cmpDpt(rec x,rec y) {return x.dpt>y.dpt;}
void dfs(int u)
{
for(int i=h[u];i!=0;i=ed[i].nxt)
{
int v=ed[i].v;
if(v==fa[u]) continue;
fa[v]=u,dpt[v]=dpt[u]+1;
dfs(v);
}
}
int main()
{
freopen("c.in","r",stdin);
scanf("%d",&n);
for(int i=1;i<=n;i++) scanf("%d",&a[i]);
if(n==2)
{
if(a[1]!=a[2]) printf("NO");
else printf("YES");
return 0;
}
cnt=0; memset(h,0,sizeof h);
for(int i=1;i<=n-1;i++)
{
int u,v;
scanf("%d%d",&u,&v);
ed[++cnt]=edge(u,v); deg[v]++;
ed[++cnt]=edge(v,u); deg[u]++;
}
for(int i=1;i<=n;i++)
if(deg[i]>1)
{
fa[i]=0,dpt[i]=1;
dfs(root=i);
break;
}
for(int i=1;i<=n;i++) r[i].dpt=dpt[i],r[i].id=i;
sort(r+1,r+n+1,cmpDpt);
for(int i=1;i<=n;i++)
{
int u=r[i].id;
if(deg[u]==1) continue;
int maxx=0; lint sum=0;
for(int j=h[u];j!=0;j=ed[j].nxt)
{
int v=ed[j].v;
if(fa[v]!=u) continue;
maxx=max(maxx,a[v]); sum+=a[v];
}
lint in=min(sum/2,sum-maxx);
if(a[u]>sum) {printf("NO"); return 0;}
else
{
if(sum-a[u]>in) {printf("NO"); return 0;}
else a[u]-=sum-a[u];
}
}
if(a[root]==0) printf("YES");
else printf("NO");
return 0;
}