本文重點參考了《C++ 虛函數表解析》一文(鏈接:http://blog.csdn.net/haoel/article/details/1948051/),陳皓前輩此文講解清晰,之前閱讀受益匪淺,只是代碼中存在一些問題。例如涉及到本文重點虛函數表的地方,寫到
Base b; cout << "虛函數表地址:" << (int*)(&b) << endl; |
但是,實際上(int*)(&b)並非虛函數表地址,而是對象b的地址,*(int*)(&b)纔是虛函數表的地址。此外,後文中一些指針操作也有異常之處(也有可能是編譯環境不同?)。爲此,我重新進行編碼實驗,並記錄此文。
一、實驗環境
本機操作系統Linux wm-ThinkPad-X240s 3.13.0-44-generic #73-Ubuntu SMP Tue Dec 16 00:22:43UTC 2014 x86_64 x86_64 x86_64 GNU/Linux。注意是64位機器,意味着指針長度爲8字節;如果是32位機器,則指針長度爲4字節。
我們根據包含虛函數的類是否涉及繼承、如何繼承,分單個類無繼承、一般繼承、多重繼承三種情況,討論虛函數的內存分配。
二、單個類無繼承
我們編寫下列代碼,其中類Base包含三個虛函數。
#include <iostream> using namespace std; class Base { public: virtual void f() { cout << "Base::f" << endl; } virtual void g() { cout << "Base::g" << endl; } virtual void h() { cout << "Base::h" << endl; } }; typedef void (*Fun) (); int main() { Base b; Fun pFun = NULL; cout << "sizeof(b): " << sizeof(b) << endl; cout << "對象的地址: " << (&b) << endl; cout << "虛函數表的地址: " << *(int*)(&b) << endl; pFun = (Fun)(*(int*)(*(int*)(&b))); pFun(); pFun = (Fun)(*(int*)(*(int*)(&b) + 8)); pFun(); pFun = (Fun)(*(int*)(*(int*)(&b) + 16)); pFun(); return 0; } |
運行結果爲
根據運行結果可知,對象b的內存規模爲8字節,這8字節爲存儲虛函數表指針所佔用(64位機器,指針8字節)。
這裏順便說一些C++類中與虛函數無直接關係的內存分配知識,如果沒有虛函數,則類和對象的所佔內存爲類中數據成員的內存量(需要考慮對齊),類中函數成員不佔內存量。那麼如果一個類沒有數據成員和虛函數,對其求sizeof,結果應當是多少呢?結果本來應當是0,但是一個實例它必須在內存中佔有一定的空間,因此實際結果爲1。《劍指offer》中就有類似的題目,有興趣的朋友可以自行實驗。
根據代碼及其運行結果,我們可以推斷出其內存分配如下圖所示。
三、一般繼承
我們編寫下列代碼,其中Base爲基類, Derive繼承Base類。
#include <iostream> using namespace std; class Base { public: virtual void f() { cout << "Base::f" << endl; } virtual void g() { cout << "Base::g" << endl; } virtual void h() { cout << "Base::h" << endl; } }; class Derive : public Base { public: void f() { cout << "Derive::f" << endl; } virtual void g1() { cout << "Derive::g1" << endl; } virtual void h1() { cout << "Derive::h1" << endl; } }; typedef void (*Fun) (); int main() { Derive d; Fun pFun = NULL; cout << "sizeof(d): " << sizeof(d) << endl; cout << "對象的地址: " << (&d) << endl; cout << "虛函數表的地址: " << *(int*)(&d) << endl; pFun = (Fun)(*(int*)(*(int*)(&d))); pFun(); pFun = (Fun)(*(int*)(*(int*)(&d) + 8)); pFun(); pFun = (Fun)(*(int*)(*(int*)(&d) + 16)); pFun(); pFun = (Fun)(*(int*)(*(int*)(&d) + 24)); pFun(); pFun = (Fun)(*(int*)(*(int*)(&d) + 32)); pFun(); return 0; } |
運行結果爲
根據代碼及其運行結果,我們可以推斷出其內存分配如下圖所示。
四、多重繼承
我們編寫下列代碼,類Derive繼承類Base1、Base2、Base3。
#include <iostream> using namespace std; class Base1 { public: virtual void f() { cout << "Base1::f" << endl; } virtual void g() { cout << "Base1::g" << endl; } virtual void h() { cout << "Base1::h" << endl; } }; class Base2 { public: virtual void f() { cout << "Base2::f" << endl; } virtual void g() { cout << "Base2::g" << endl; } virtual void h() { cout << "Base2::h" << endl; } }; class Base3 { public: virtual void f() { cout << "Base3::f" << endl; } virtual void g() { cout << "Base3::g" << endl; } virtual void h() { cout << "Base3::h" << endl; } }; class Derive : public Base1, public Base2, public Base3 { public: void f() { cout << "Derive::f" << endl; } virtual void g1() { cout << "Derive::g1" << endl; } virtual void h1() { cout << "Derive::h1" << endl; } }; typedef void(*Fun)(void); int main() { Derive d; Fun pFun = NULL; int** pVtab = (int**)&d; cout << "sizeof(b): " << sizeof(d) << endl; pFun = (Fun)pVtab[0][0]; pFun(); pFun = (Fun)pVtab[0][2]; pFun(); pFun = (Fun)pVtab[0][4]; pFun(); pFun = (Fun)pVtab[0][6]; pFun(); pFun = (Fun)pVtab[0][8]; pFun(); pFun = (Fun)pVtab[1][0]; pFun(); pFun = (Fun)pVtab[1][2]; pFun(); pFun = (Fun)pVtab[1][4]; pFun(); pFun = (Fun)pVtab[2][0]; pFun(); pFun = (Fun)pVtab[2][2]; pFun(); pFun = (Fun)pVtab[2][4]; pFun(); return 0; } |
運行結果
根據代碼及其運行結果,我們可以推斷出其內存分配如下圖所示。